Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Quis istum dolorem timet?

At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper
tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu.

Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit.
Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere.
Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat;
Tria genera bonorum;
Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;

Qui convenit?: Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Haeret in salebra.: Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.
Bork: Quid de Pythagora?
Bork: In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
Verum audiamus.: Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet.

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Duo Reges: constructio interrete. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Aliter autem vobis placet. Scisse enim te quis coarguere possit?

Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.
Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.